tag:blogger.com,1999:blog-357652302024-03-08T10:26:54.341-08:00समिधाच सख्या या ...Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.comBlogger28125tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-79432535479444311882022-11-12T08:42:00.000-08:002022-11-12T08:42:13.391-08:00मुशफिरी<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div><div>रोजचीच मुशफिरी करताना हा प्रश्न नेहेमीच पडतो</div><div>शेजारच्या गाडीत बसलेला तो कुठे निघाला असेल?</div><div>इतक्या गडबडीत रस्ता ओलांडणारी ती कसल्या घाईत असेल?</div><div>पलीकडच्या कट्ट्यावर विडी ओढणारे ते असेच दिवसभर इथे घुटमळतात </div><div>की कामातून थोडा काळ विसावा आहे हा?</div><div><br /></div><div>हा कुठून आला, ती कुठे चाललीए? </div><div>ही खुष दिसतीए, तो कसल्या चिंतेत आहे?</div><div>ते दोघे भांडतायत का? का भांडतायत?</div><div>त्या दोघी आज दिवसभर खरेदी करतील?</div><div>ते सगळे मिळून काय ठरवतायत्? </div><div>ते कोणाची वाट बघतायत्?</div><div><br /></div><div>किती तरी प्रश्न... त्यामागच्या कितीतरी कथा!</div><div>नकळत त्या गुंफताना कोणाशी तरी नजरानजर होते... </div><div>कल्पनांची साखळी तुटते, कथा अर्ध्यावर थांबतात... </div><div>दोघेही हसून न हसल्यासारखे करत चालत राहतो... </div><div><br /></div><div>तोही हाच विचार करत असेल का?</div><div>"ही कुठून आलीये? कुठे चाललीए?"</div></div>
<div>
</div>
<div>
</div>
</div>
Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-9281474918183480922015-11-05T09:46:00.002-08:002015-11-05T09:46:47.945-08:00विणकर दादा<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
विणकर दादा मला शिकव ना कसे विणावे वस्त्र मुलायम!<br />काय युक्ती की मंत्र जादुचा, काय शिताफी करिसी कायम?<br />कितीक वेळा बघीतले तुज, तुटता, सुटता बारीक धागा<span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><br />हलक्या स्पर्शे जुळवुनी घेशी, विणत राहशी अखंड तागा!<br />फिरुनि बघावे गाठ कुठे का, शोधुनिही मज सापडते ना!<br />चूक नसे पोतात जराशी, खोट नक्षीची कुठे दिसेना!<br />पदर असूदे जरतारीचा, असेल अथवा शाल सुताची,<br />असेल नाजुक, असेल भक्कम, कारागिरि पण त्याच तोडिची!<br />कधी एकदा मी हौसेने एकच नाते होते विणले,<br />विणता विणता चुकले होते, चुकता चुकता विणत राहिले!<br />सगळ्या उणिवा, सा-या खोचा अजुनी सहजच मजला दिसती<br />विणकर दादा, मला शिकव ना मखमाली वस्राची युक्ती!</span></div>
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #141823; display: inline; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.32px;">
<div style="margin-bottom: 6px;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 6px;">
मूळ कविता :</div>
<div style="margin-bottom: 6px;">
<br />मुझको भी तरकीब सिखा दो यार ज़ुलाहे!<br />अक्सर तुझको देखा है के ताना बुनते,<br />जब कोइ तागा टूट गया या ख़तम हुआ,<br />फिर से बांधके, और सिरा कोइ जोड के उसमे -<br />आगे बुनने लगते हो!<br />तेरे इस तानेमें लेकिन एक भी गांठ-गिरह बुंदरकी देख नहीं सकता कोई ...</div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
मैंने तो एक बार बुना था एकही रिश्ता,<br />लेकिन उसकी सारी गिरहें साफ़ नज़र आती है मेरे यार जुलाहे!</div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
मुझको भी तरकीब सिखा दो यार जुलाहे ...</div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
-गुलजार</div>
</div>
</div>
Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-38157910018534278732013-03-01T22:52:00.002-08:002013-03-01T23:01:18.336-08:00बावरा मन ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
स्वप्नरंगी मन रंगुन जावे खुळ्या मनाची आस खुळी,<br />
मनराज्याच्या उंबरठ्यावर सजवुनि रचली रास खुळी!<br />
<br />
खुळी गुपीते खुळ्या मनाची,<br />
खुळी स्पंदने निश्वासांची!<br />
झोकुनि लहर खुळ्या निद्रेची,<br />
खुळ्या झरोक्यातुनी शोधते - खुळे नजारे नजर खुळी!<br />
<br />
खुळ्याच जगती, खुळा सोबती,<br />
हात असावा तुझाच हाती!<br />
खुळ्या सुरांच्या खुळवट पंक्ति,<br />
खुळावल्या तालावर झिंगुनि - खुळ्या पदांची चाल खुळी!<br />
<br />
नीरव रात, खुळा एकांत,<br />
मंद तेवते खुळीच ज्योत!<br />
नकळत हुरहुर का हॄदयात,<br />
चंचल अल्लड अन् पदराची - खुळीच चुळबुळ, धुंदी खुळी!<br />
<br />
स्वानंद किरकिरे यांच्या मूळ हिंदी कवितेचा अनुवाद.</div>
Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-88375792488914308852012-08-23T20:57:00.000-07:002012-08-23T21:04:36.589-07:00हे जलदांनो<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
खचित घडते भास्करदर्शन क्वचितच नभहि नितळ निळे<br />
क्षितिजापासून क्षितिजापरति जलदालागुनि जलद पळे!<br />
गडद जांभळे, काळे, करडे, ओथंबुन तम झाकळता,<br />
हट्टी, लहरी, थांबुन, परतुन, धरणीवरि झोकुनी देता!<br />
फसवून, हसवुन, हूल देउनि, कधी पसरुनि, झिरझिरुनी,<br />
देता रविला कोंदण हसण्या, किरणांची ओंजळ भरुनी!<br />
कधी धवल अन् हसरे - फुगरे, लेउन झालर चंदेरी,<br />
नितळ निळ्या त्या अथांगतेवर चित्र रेखता जरतारी!<br />
सांज-सकाळी कधी गुलाबी, कधी केशरी रंगभरे,<br />
सर्वांगी कधि, कधी किनारी, विस्फारुनि हलके-गहिरे! <br />
होउनि प्रतिभा तुम्ही बरसता, तुम्हारुपें काव्यानुभुती,<br />
प्रीयकराचे दूत तुम्ही, तुम्हीच कविचे सांगाती!<br />
भान हरपुनि तुम्हांस बघता, क्षितीजापरति नजर झुके <br />
हे जलदांनो, तुम्हावाचुनि अपार नभही दिसे फिके!<br />
<br /></div>
Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-76536765851485015232012-04-14T22:58:00.002-07:002012-04-14T23:12:37.834-07:00वाढताना<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div>मातीच्या कुशीत झोपून होते तेव्हा वाटत होतं<br />
त्या शेजारच्या रोपट्या सारखं व्हायचं</div><div>मजेत थोडेसेच हात पाय पसरले तर येईल बहार!</div><br />
<div>मातीच्या बाहेर डोकं काढून बघितलं</div><div>मग दिसली पलिकडची वेल<br />
तेव्हा वाटलं तिच्यासारखं मोकळं ढाकळं वाढायचं<br />
आकाशाला भिडायची जिद्द ठेवत जगायचं</div><div><br />
मग मान अजून उंचावल्यावर कळलं </div><div>ज्याच्या सावलीत विसावले होते तो मोठा वृक्ष,<br />
झालं... ओढ लागली त्याच्यासारखं मोठं व्हायची</div>असंच व्हायला पहिजे धीरगंभीर प्रगल्भ! <br />
<br />
असं - तसं व्हायचं म्हणून नसेल कदाचित<br />
पण आपसुकच, निसर्गनियमानीच असणार<br />
रुजेल तशी, जमेल तशी वाढत राहीले!<br />
<div><br />
आणि एकदा मागे वळून बघताना कळलं </div><div>कधीच झाले नाही त्या रोपासारखी<br />
त्या वेलीसारखी<br />
त्या वृक्षासारखी<br />
<br />
झाले फक्त माझ्यासारखी!</div><div>मुक्यानी प्रेरणा देत राहिले होतेच की ते<br />
आणि मनातल्या मनात हसत पण राहिले असणार! <br />
<br />
त्यांना तरी कुठे मी हवी होते त्यांच्या सारखी व्हायला?</div><div></div><div></div><div></div><div></div></div>Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-2338938967036886932012-03-25T13:42:00.000-07:002012-03-25T13:42:02.225-07:00ओळख<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div>जरि अंतरध्वनी ऐकले रोखुनि कितीदा</div>छेडली मनाची वीणा दिडदा दिडदा!<br />
<div>परि कळले नाही सूर कधी मज माझे;</div>जे भिडले ऐकुनि एकच त्या प्रतिसादा!<br />
<br />
<div>जरि गहिवर मनपटलावर मोरपिसाचे</div><div>फाकले लोलकातुनि झोत रंगांचे!</div><div>परि कळले नाही रंग कधी मज माझे;</div>जे खुलले अवचित प्रतिबिंबातुनि सांचे!<br />
<br />
जरि शोधशोधले, मीच मला हे पुसले<br />
गुंफले शब्द, गुंतले, किती मी फसले!<br />
<div>परि कळले नाही भाव कधी मज माझे;<br />
जे प्रतिशब्दांच्या खेळातुन उलगडले!</div><br />
<div></div><div></div></div>Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-9986505246168100842010-06-16T22:27:00.000-07:002010-06-16T22:28:59.600-07:00शब्दशब्दांची रांगोळी, शब्दांची होळी<br />शब्दांनी भरूनही रिकामी झोळी!<br />शब्द कधी बोचरे, शब्द तसे खरे<br />तरी अर्थाविण शब्दही बिचारे!<br /> कधी शब्द सुके, आणि शब्द फुके<br />अनाठायी तसे शब्दही मुके!<br />शब्दांची आरास, शब्दांनी आभास<br />फुक्या शब्दांचा नकोच अट्टाहास!<br /><br />शब्दच सुंदर, शब्दांची फुंकर<br />सदिच्छेच्या वस्त्राला शब्दांची झालर!<br />शब्दांची पखरण, शब्दांची शिंपण,<br />विचारांच्या रत्नाला शब्दाचं कोंदण!<br />शब्द देती हूल, शब्दांची भूल<br />भावनेच्या प्रवासाला शब्दांची झूल!<br />शब्दांची गाज, शब्दांचा बाज<br />कल्पनेच्या रुपाला शब्दांचा साज!Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-23212459131318860302009-11-18T18:04:00.000-08:002009-11-18T18:20:18.387-08:00बिती ना बितायी रैना<span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;"></span>पुन्हा एकदा कवी गुलजार यांची क्षमा मागून :)<br /><br /><span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">रात सरता सरेना</span>, <span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">रात विरहे सजली</span><br /><span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">भिजलेल्या पापणी</span><span lang="HI" style="font-family:Mangal;">त</span>, <span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">रात कधीची विझली!</span><br /><br /><span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">क्षण गेले हरवून</span>, <span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">पुन्हा येतील कवेत</span>?<br /><span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">विसरली ओळखही</span>, <span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">कोणी घालेल का साद</span>?<br /><span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">चांदण्याचे लेणे लेई</span>, <span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">रात साजरी निजली</span><br /><span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">नीज हरवल्या नेत्री</span>, <span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">रात कधीची विझली!</span><br /><br /><br /><span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">किती ऋतू ग सरले</span>, <span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">गेली कितीतरी युगे</span><br /><span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">अन् रेंगाळले क्षण स्फुट आठवाचे मागे</span><br /><span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">असत्याहून ठिक्कर, रात काळोखी भासली!<br /></span><span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">रुसलेल्या नजरेत</span>, <span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;">रात कधीची विझली!</span>Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-52534849360371428252008-09-11T09:09:00.000-07:002008-09-12T10:22:50.503-07:00चांद लबाडनीरव राती<br />चाहूल कोणाची गे?<br />चांद लबाड...<br /><br />दुधी चांदणे<br />सांडते पसरते!<br />पाण्यावरती...<br /><br />नाजुक लाटा<br />छेडत जाई कोण?<br />चुकार वारा...<br /><br />वार्यावरती<br />गंध तरंगे मंद!<br />बकुळ फु्ले...<br /><br />फुलांपल्याड<br />तो कोठे हरवला?<br />चांद लबाड!<br /><br /><br /><a href="http://e-saee.blogspot.com/2008/09/blog-post.html">सई</a>ला धन्यवाद!Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-47119687148165733502008-08-24T13:51:00.001-07:002008-08-24T13:59:10.886-07:00दारअसं होतं बघ...<br />एक किलकिलं दार थोडं ढकलून बघितलं<br />तर आतल्या कोणीतरी जोरात हुसकावून लावलं!<br />आता सताड उघडलेल्या दारासमोरून जाताना<br />मान वर करून बघतच नाही!<br /><br />असं होतं बघ...<br />दार जरा जरी किलकिलं अर्धं उघडं ठेवलं<br />तर कोणीतरी फाजिल कुतूहलानं डोकावून बघितलं<br />मग वार्याची झुळूक नाही आली तरी चालेल,<br />पण दार घट्ट लावूनच घेते!<br /><br />असं होतं बघ...<br />एक कडीकुलुपातलं गच्च दार, कधीही न उघडणारं<br />आपल्याच समाधानासाठी जीव तोडून ठोठावलं!<br />आता ठोठावण्याची वाट पाहणारी दारं आहेत<br />हे लक्षातच कसं येत नाही!<br /><br />असं होतं बघ...<br />कोणी हलकसं जरी वाजवलं ना,<br />तरी खुल्या दिलानं स्वागत करीन मी!<br />पण लोक तरी काय वेडे असतात,<br />कडी-कुलुपातली दारं वाजवत बसतात!<br /><br />असं होतं बघ...<br />कुठल्यातरी दारासमोरून जाताना<br />कुठल्यातरी धुकट कारणासाठी रेंगाळले!<br />आणि दार अचानक उघडून ओळखीचं जग भेटलं!<br />आता असलेली दारं सुद्धा दिसत नाहीत!<br /><br />असं होतं बघ...<br />दार बंद आहे हे लक्षातच नव्हतं<br />आपसूक कधी उघडलं तेही नाही कळलं!<br />आणि बाहेरचं जग असं उराउरी भेटलं<br />आता दाराची गरजच वाटत नाही!<br /><br />असं होतं बघ!Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-35575226099647286652008-05-05T22:39:00.000-07:002008-05-05T22:43:05.602-07:00नकोच सांगू!चांदण्यांचे आवाज,<br />अंधाराचे हुंकार,<br />धुक्याची कुजबुज,<br />कळ्यांचे नकार<br />...नकोच सांगू!<br /><br />पाषाणाची स्वप्नं,<br />स्वप्नांमधली जाग,<br />रक्तामधले प्रश्न,<br />पाण्यामधली आग<br />...नकोच सांगू!<br /><br />एकांताची चाहूल,<br />थबकलेली वेळ,<br />जागृतीची भूल,<br />कल्पनांचे खेळ<br /><br />सारे कल्पनांचे खेळ<br />...नकोच सांगू!Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-50245317626999843392007-06-29T09:56:00.001-07:002007-06-29T10:03:09.108-07:00पावसात भिजावंपावसात चिंब भिजावंसं वाटतंय..<br /><br />नको, वारा खूप सुटलाय<br />उगीच सर्दी ताप होईल<br />एकदा नव्हता का झाला, तसा!<br /><br />पण पावसात चिंब भिजावंसं वाटतंय..<br /><br />कोणी बघितलं तर हसेल<br />हे काय लहान मुलांसारखं वागायचं<br />नाचावंसं वाटलं म्हणून नाचत सुटायचं?<br /><br />पण पावसात चिंब भिजावंसं वाटतंय..<br /><br />खिडकीत बसून मस्त मजा बघावी<br />आडोशाला कसे मस्त तुषार येतात झेलता<br />त्याची गंमत थोडीच मुसळधार पावसात?<br /><br />पण पावसात चिंब भिजावंसं वाटतंय..<br /><br />जोर कमीच झालाय बहुतेक आता<br />पुन्हा येईलच की अशी मोकळी सर<br />तेव्हा मात्र नक्की घेइन भिजून!<br /><br />पण खरंच पावसात भिजावंसं वाटतंय का?Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-15630605254068588572007-04-26T21:02:00.000-07:002007-04-26T23:42:04.989-07:00नॉस्टाल्गिया"दिल ढूंढता है"चाच पडसाद :)<br /><br /><br />गडद अंधाराला कापत चाललेली गाडी आठवते<br />रस्त्यापल्याड जंगलात चमकणारे काजवे<br />क्षितीजावर दूरच्या गावात उजळणारे दिवे<br />तेव्हा आत काहीतरी भुललं होतं<br /><br />टेकाडावरुन लांबवर दिसणारा दर्या आठवतो<br />वाळूवर उमटणारी फेसाची नक्षी<br />लाटाना हुलकावण्या देणारे पक्षी<br />तेव्हा आत काहीतरी खुललं होतं<br /><br />पिवळं धमक मोहरीचं पसरलेलं शेत आठवतं<br />लांबून ऐकू येणारी रहाटाची घुरघुर<br />नुमजणार्या दिशांतुन घुमणारे सुर<br />तेव्हा आत काहीतरी फुललं होतं<br /><br />अजूनही डोळे मिटून क्षणात तिथे जाउन पोचते<br />भोवतालची गर्दी जाते हरवून<br />माझं मीपणही जातं विसरून<br />अजूनही आतवर काही हलत राहतंSumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-38919807836358818192007-04-10T00:34:00.000-07:002007-04-10T08:41:23.251-07:00दिल ढूंढता है...कवी गुलज़ार यांची क्षमा मागून :-)<br /><br /><br />अधिर मनाला ओढ लागते मुग्ध मोकळ्या एकांताची<br />बसुनि केधवा स्वप्नं रेखली तुझ्या गोजिर्या सहवासाची...<br /><br />थंड कोवळ्या सोनसकाळी ऊन हासरे घ्यावे लेऊन<br />विहरत जावे तुझ्या स्मृतीसव या स्वप्नातुन त्या स्वप्नातुन<br />ओढून घ्यावी पापण्यावरी झालर तुझिया स्नेहाची...<br /><br />आणिक निवत्या सायंकाळी फुंकर घाली सांज समीरण<br />भान हरुनि लुटून घ्यावी आकाशी तार्यांची पखरण<br />उगीच द्यावी घ्यावी स्वत:शी शपथ उगवत्या चंद्राची...<br /><br />कुठे दूरच्या निळ्या डोंगरी कवळुन घ्यावे जलद धुक्याचे<br />मुक्त मनाने पिऊन घ्यावे घुमणारे स्वर निवांततेचे<br />ओथंबुनि नयनात रहावी चाहुल भिजल्या निमिषांची...Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-20174140550202647842007-02-27T00:10:00.001-08:002007-02-27T00:13:34.036-08:00कशी मीकळेना मलाही कशी मी, कशी मी?<br />उगा का पुसावे, जशी मी तशी मी!<br /><br />कधी मौन ओढून माझ्याच कोषी<br />कधी बोलकी मुक्त मैना जशी मी<br /><br />कधी पाय उचलून उमद्या धिराने<br />कधी आत्मसंदेही कैदी जशी मी<br /><br />कधी घेउनि हाती नेतृपताका<br />कधी चालते मागुतिही अशी मी<br /><br />कधी वाहते सत्यओझे उराशी<br />कधी राहते स्वप्नवेडी जशी मी<br /><br />कशी मी असे गूढ माझे मलाही<br />तुझी ना सखी मी? जशी मी तशी मी!Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-84634245109361931492007-02-16T17:39:00.000-08:002007-02-16T17:41:02.995-08:00पुन्हा त्रिवेणीवणवण फिरले स्वत:च्याच सावलीचा गारवा शोधत<br />सावलीही कसली बेरकी, तीही राहिली चकवत<br />...<br />शेवटी गारवा सापडला, सावलीचा निरोप घेतल्यावर!<br /><br />साद घातली नाही, तरी पडसाद येत राहिले कुठूनतरी<br />खडा फेकला नाही, तरी तरंग उमटत राहिले हळुवारी<br />...<br />मग कळलं, आता तरी प्रश्न विचारायला शिकलं पाहिजे!<br /><br />लहानपणी खिदळत सुटायचे अगदी पाणी येइतो डोळ्यातून<br />आणि इतकुसं दुखलं खुपलं तरी रडायचे भोकाड पसरून<br />...<br />अश्रू शिकले तेव्हाच, मी अजून शिकतीये, "सुख दु:खे समे कृत्त्वा"!Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-77111724632527722282007-02-06T11:18:00.000-08:002007-02-06T20:52:31.959-08:00मनातल्या मनातमनातल्या काळोखाला<br />मनातल्याच सूर्यानी दूर करायचं<br />मनातल्या प्राजक्ताच्या<br />मनातल्याच गंधानं मोहरून जायचं<br /><br />मनातल्या पावसानं<br />मनातलीच माती दरवळत रहावी<br />मनातला पिंजरा उघडून<br />मनातल्याच पक्ष्यानं भरारी घ्यावी<br /><br />मनातल्या उन्हात<br />मनातच कुठेतरी सापडते सावली<br />मनातल्या पिल्लाला<br />मनातलीच गोंजारते हळूवार माउली<br /><br />मनातल्या सुरांवर<br />मनातलेच बोल धरतात ठेका<br />मनातल्या डहाळीवर<br />मनानीच बांधलाय झोकदार झोका<br /><br />मनाला विचारलं<br />"मनामधे इतकं सारं आलं कुठून?"<br />मन हसून उत्तरलं<br />"मनाचीच दारं किलकिली करून!"Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-29199938775588516682007-01-25T09:17:00.000-08:002007-01-25T09:31:01.547-08:00कितीतरी गोष्टीकितीतरी गोष्टी<br />करायच्या राहून गेल्या<br />सांगायच्या राहून गेल्या<br />विचारायच्या राहून गेल्या<br /><br />वेळोवेळी ठरवल्या होत्या करायच्या<br /><br />कधीकाळी नोंद करून ठेवायचे<br />विसरू नये म्हणून<br /><br />आता तर त्या नोंदीच हरवून गेल्यात कुठेतरी!<br /><br />आणि नोंदींशिवाय केलेल्या गोष्टीच तरळत राहिल्यात!<br />सपकन् पडून जाणार्या पावसाच्या सरीसारख्या...Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-90986812211518652352006-12-07T11:47:00.000-08:002006-12-07T11:51:19.281-08:00पीटर ग्राइम्स् ची झलककोण्या एका ब्लॉगवर हा कवितेचा तुकडा वाचला. तुकडा, कारण एका दीर्घकवितेचा हा एक छोटा भाग आहे. डोळ्यापुढे एक चित्र उभं राहिलं, मग शब्दांचा थोडासा खेळ केला!<br /><br />तर पीटर ग्राइम्स् ची ही झलक, with a twist!<br /><br />Thus by himself compelled to live each day,<br />To wait for certain hours the tide's delay;<br />At the same times the same dull views to see,<br />The bounding marshbank and the blighted tree;<br />The water only, when the tides were high,<br />When low, the mud half-covered and half-dry;<br />The sunburnt tar that blisters on the planks,<br />And bankside stakes in their uneven ranks;<br />Heaps of entangled weeds that slowly float,<br />As the tide rolls by th' impeded boat.<br /><br />- George Crabbe. Peter Grimes from The Borough.<br /><br />जणू जगतो बघण्या रोज रोजचा खेळ<br />मोजतो प्रहर लाटांचा घालित मेळ!<br />दररोज दिसे ते पाणी, तोच किनारा<br />तरु पोखरलेले, तनुवर तोच शहारा.<br />अन् भरती येता तुडुंब भरता खाडी<br />ओहटी लागता, चिखल सुका राखाडी.<br />गुंतुनि तरंगे, गवतहि घेइ विसावा<br />हलकेच ढकलती लाटा निजल्या नावा!<br /><br />"येईन उद्याही बघण्या हाच पसारा<br />की डुंबुनि कायम इथेच घेउ निवारा?"Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-32937975235044748342006-11-17T08:56:00.000-08:002006-11-17T09:04:57.751-08:00त्रिवेणीची वेणीक्षणभर मी ओळखलंच नाही, खूप वर्षांनी ती भेटली<br />तरी एक नुसतं स्मित फाकलं आणि ओळख पटली<br />...<br />चेहरे हरवले तरी डोळ्यातलं हासू कसं जपून राहतं?<br /><br /><br />शाई विटून गेली तरी वाचता येतातच की जुनी पानं<br />शब्द फुटत नसले तरी कानात घुमतं ना जुनं गाणं!<br />...<br />वह्या न् तबकड्यांचं ओझं उगीच वाहत राहतो आपण!<br /><br /><br />उन्हाचे कवडसे जुन्या घराच्या खिडकीत घेउन जातात<br />पावसाचे थेंब परसातल्या झाडाखाली नेउन सोडतात<br />...<br />आठवणींना सुद्धा लागतातच का निमित्तांचे हिंदोळे?Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-1162533130584896412006-11-02T21:51:00.000-08:002006-11-09T00:50:30.430-08:00चालविता"आता फक्त इतकंच हं"<br />असं सांगत सांगत इथपर्यंत आणलंस<br />प्रत्येक टप्प्यावर वाटायचं की "झालंच आता"<br />आणि सगळं आवसान गोळा करायचे मी<br />पुन्हा एकदा<br /> <br />आता मागे वळून बघतीये<br />तेव्हा कळतंय की किती मोठा डोंगर चढून आले<br /> <br />पण एक विचारते, स्वत:लाच <br />पायथ्याशीच जर बोलला असतास की डोंगर चढून जायचाय<br />तर खरंच बसकण मारली असती का मी?<br /> <br />कुणास ठाउक कदाचित <br />उत्साहानी, निश्चयानी, दमानी चढलेही असते<br />माझी मी!Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-1161023343514427792006-10-16T11:27:00.000-07:002006-11-09T00:50:30.126-08:00उसनेपणामान उंच करून, डोळे जरा उघडून, आजूबाजूला बघितलं<br /> <br />तिचं दु:ख पाहून थोडीशी कळवळले <br />तिचे अश्रू पुसायला खोटं अवसान कुठून आलं माझ्याकडे?<br /> <br />त्याच्या वेदना पाहून जराशी उसासले<br />त्याला क्षणभर हसवायला उसनी विनोद बु्द्धी कुठून आली माझ्याकडे?<br /> <br />त्यांची अगतिकता पाहून किंचित धपापले <br />त्यांना समजाऊन थोपवायला ठेवणीतला शहाणपणा तरी कुठून आला माझ्याकडे?<br /> <br />मग डोळे मिटून माझी मी जेव्हा असते...<br /><br />माझेच अश्रू का अनावर होतात?<br />माझीच निराशा का उतू जात राहते?<br />माझाच वेडेपणा का वेडावत राहतो?Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-1160432663186598312006-10-09T15:24:00.000-07:002006-11-09T00:50:29.653-08:00एकांतअसुनि सारे निकट तरिही, मज हवा एकांत हा <br />दूर सारे सारुनिया जवळ घे एकांत हा <br /><br />भक्तगजरी दंग झाले, सत्य परि ना गवसले <br />मन्मनाला चिन्मयाची जाण दे एकांत हा<br /><br />क्षण जसे कण वालुकेचे, घट्ट पकडू पाहिले <br />गळुनी जाता सर्व काही हाती ये एकांत हा<br /><br />सत्य दे आव्हान नेमे, दोन हाते झुंजले <br />थकुनि जाता शरण सत्या, स्वप्नी ने एकांत हा <br /><br />स्तुति कधी, निंदाच बहुधा, शांत चित्ते ऐकले <br />सत्य माझे रुप मजला दावी गे एकांत हाSumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-1160432613870839992006-10-09T15:23:00.000-07:002006-11-09T00:50:29.500-08:00गुपितवार्याच्या झुळकेनी गोल गिरकी घेतली<br />मनोमन कोणीतरी शीळ का हो घातली?<br /><br />सूर्याच्या किरणांनी नक्कीच जादू केली<br />फुला-पानांत मोतियाची माळ कशी हासली?<br /><br />ढग बिचारे वार्यासोबत भरकटत चालले <br />मी कशी त्यात खुळी चित्रं काढत राहिले?<br /><br />एका छोट्या पाखरानी टुणकन उडी मारली<br />मला कशी डौलदार एक बॅलेरिना दिसली?<br /><br />उन्हात नागडा पाऊस पुरा दोनच क्षण पडला<br />डोळे मिटले तरी कसा धनु दिसत राहिला?<br /><br />आरशात बघता एक सुंदर प्रतिबिंब उमटलं<br />खरं तर मनातलंच गुपित की हो प्रकटलं...Sumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-35765230.post-1160432058148871772006-10-09T15:14:00.000-07:002006-11-09T00:50:29.391-08:00आशातपत्या प्रखर उन्हाने धरती विराण आहे<br />घन दूर एकटा तो, तरिही अजाण आहे<br /><br />हलक्या विरल धुक्याची ओढून शाल, वेडी<br />कळी वाट पाहताहे, रवी बेइमान आहे<br /><br />चढत्या गडद तमाने, भवती भयाण होता<br />चमके, लपे चुकार, जुगनू गुमान आहे<br /><br />थकल्या रखड गतीने चलता न वाट संपे <br />दिसती पल्याड लहरी, का भासमान आहे<br /><br />पगल्या चपळ मनाला कशी आवरू कळेना<br />हरले तरी हरेना, आशाच प्राण आहेSumedhahttp://www.blogger.com/profile/16250876354718364108noreply@blogger.com2