कोण्या एका ब्लॉगवर हा कवितेचा तुकडा वाचला. तुकडा, कारण एका दीर्घकवितेचा हा एक छोटा भाग आहे. डोळ्यापुढे एक चित्र उभं राहिलं, मग शब्दांचा थोडासा खेळ केला!
तर पीटर ग्राइम्स् ची ही झलक, with a twist!
Thus by himself compelled to live each day,
To wait for certain hours the tide's delay;
At the same times the same dull views to see,
The bounding marshbank and the blighted tree;
The water only, when the tides were high,
When low, the mud half-covered and half-dry;
The sunburnt tar that blisters on the planks,
And bankside stakes in their uneven ranks;
Heaps of entangled weeds that slowly float,
As the tide rolls by th' impeded boat.
- George Crabbe. Peter Grimes from The Borough.
जणू जगतो बघण्या रोज रोजचा खेळ
मोजतो प्रहर लाटांचा घालित मेळ!
दररोज दिसे ते पाणी, तोच किनारा
तरु पोखरलेले, तनुवर तोच शहारा.
अन् भरती येता तुडुंब भरता खाडी
ओहटी लागता, चिखल सुका राखाडी.
गुंतुनि तरंगे, गवतहि घेइ विसावा
हलकेच ढकलती लाटा निजल्या नावा!
"येईन उद्याही बघण्या हाच पसारा
की डुंबुनि कायम इथेच घेउ निवारा?"
Thursday, December 07, 2006
Subscribe to:
Posts (Atom)