Tuesday, February 27, 2007

कशी मी

कळेना मलाही कशी मी, कशी मी?
उगा का पुसावे, जशी मी तशी मी!

कधी मौन ओढून माझ्याच कोषी
कधी बोलकी मुक्‍त मैना जशी मी

कधी पाय उचलून उमद्या धिराने
कधी आत्मसंदेही कैदी जशी मी

कधी घेउनि हाती नेतृपताका
कधी चालते मागुतिही अशी मी

कधी वाहते सत्यओझे उराशी
कधी राहते स्वप्नवेडी जशी मी

कशी मी असे गूढ माझे मलाही
तुझी ना सखी मी? जशी मी तशी मी!

Friday, February 16, 2007

पुन्हा त्रिवेणी

वणवण फिरले स्वत:च्याच सावलीचा गारवा शोधत
सावलीही कसली बेरकी, तीही राहिली चकवत
...
शेवटी गारवा सापडला, सावलीचा निरोप घेतल्यावर!

साद घातली नाही, तरी पडसाद येत राहिले कुठूनतरी
खडा फेकला नाही, तरी तरंग उमटत राहिले हळुवारी
...
मग कळलं, आता तरी प्रश्न विचारायला शिकलं पाहिजे!

लहानपणी खिदळत सुटायचे अगदी पाणी येइतो डोळ्यातून
आणि इतकुसं दुखलं खुपलं तरी रडायचे भोकाड पसरून
...
अश्रू शिकले तेव्हाच, मी अजून शिकतीये, "सुख दु:खे समे कृत्त्वा"!

Tuesday, February 06, 2007

मनातल्या मनात

मनातल्या काळोखाला
मनातल्याच सूर्यानी दूर करायचं
मनातल्या प्राजक्‍ताच्या
मनातल्याच गंधानं मोहरून जायचं

मनातल्या पावसानं
मनातलीच माती दरवळत रहावी
मनातला पिंजरा उघडून
मनातल्याच पक्ष्यानं भरारी घ्यावी

मनातल्या उन्हात
मनातच कुठेतरी सापडते सावली
मनातल्या पिल्लाला
मनातलीच गोंजारते हळूवार माउली

मनातल्या सुरांवर
मनातलेच बोल धरतात ठेका
मनातल्या डहाळीवर
मनानीच बांधलाय झोकदार झोका

मनाला विचारलं
"मनामधे इतकं सारं आलं कुठून?"
मन हसून उत्तरलं
"मनाचीच दारं किलकिली करून!"