मागच्या काही दिवसातलं चढलेलं गाणं म्हणजे परिणीता मधलं "रात अकेली तो, चांद की सहेली है".
खूप दिवसांपासून, विशेषत: गायत्रीची ही नोंद वाचून, आपणही एक गज़ल "पाडावी" अशी खुमखुमी होती!
या दोन्हीची परिणती या खालच्या बापुड्या प्रयत्नात झाली आहे!
कितीतरी दिवसांनी थकून भागून रात्र आली
कितीतरी हक्कानी हाकून, मागून रात्र आली
चांदण्यांच्या गर्दीमधे एकांताला शोधत राहिले
चांदण्याला सुद्धा एकटे मागे टाकून रात्र आली
अंधार भवती दाटून येता मीच दिवे उजळत गेले
आज तरी कशा सगळ्या ज्योती फुंकून रात्र आली
कधीपासून मनामधे कितीतरी जपत आले
तेच सारे ऐकायचेय्, असे सांगून रात्र आली
गडद सारे चहूकडे, ओळखीचेही अजाण झाले
आपुलकीचे मैत्र हळवे सोबत घेऊन रात्र आली
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment